Najważniejszą i najbardziej znaną relikwią męki Jezusa bez wątpienia jest Całun Turyński. Jest on starożytną lnianą tkaniną o wymiarach 436 na 110 cm. Całun został wykonany w Damaszku i tego rodzaju tkaniny były produkowane na Bliskim Wschodzie od II w. przed Chrystusem aż do końca I w. po Chrystusie. Koloryt płótna zasadniczo jest biały lecz czas i losy Całunu sprawiły, że zżółkł. Tkanina ta przedstawia odbicie w negatywie ciała mężczyzny w wieku 30-35 lat i wysokości 182 cm. Obecnie znajduje się on w Turynie, w kaplicy Świętego Całunu katedry pw. św. Jana Chrzciciela. Powstała nawet oddzielna nauka zajmująca się badaniem tej relikwii, syndologia. Dla chrześcijan tkanina ta przedstawia Jezusa, jednak nie oznacza to, że nie podejmowano prób demistyfikacji Całunu. Obecne wyniki badań wskazują, że na płótnie widnieje odbicie Jezusa z Nazaretu i na potwierdzenie tej tezy można pod kilka dowodów.
Po pierwsze, ciała ukrzyżowanych wrzucano do dołów na pożarcie przez zwierzęta. W przypadku Jezusa, jak dokumentują ewangeliści, postąpiono inaczej. Zdjęto ciało z szacunkiem, namaszczono je olejami i umieszczono w grobowcu należącym do Józefa z Arymatei i w którym jeszcze nikt nie leżał. Człowiek z całunu również był ukrzyżowany oraz owinięty w tkaninę z szacunkiem.
Po drugie, żydowski rytuał pogrzebowy nakazywał obmycie ciała umarłego. W przypadku jednak nagłej śmierci na skutek przemocy, gdy krew spływała nie robiono tego, ponieważ – jak podają komentarze rabiniczne – krew wówczas jest traktowana jako część ciała. Ciała Jezusa powołując się na ten casus nie obmyto i analogicznie jest z osobą z Całunu, jej ciała równie nie obmyto.
Po trzecie, tkaninę oddzielono od ciała z w sposób niezwykły i bardzo delikatny. Odbicie nie zostało uszkodzone, nie oderwano żadnych skrzepów. Ponadto skrzepy i odbicia ran nie zawierają żadnych śladów rozkładu czy zakażenia przyrannego. Mirra i aloes nie są w stanie tego dokonać.
Po czwarte, skazańca biczowano w czasie drogi na Golgotę, Jezusa zaś przed zatwierdzeniem wyroku. Człowiek z Całunu również kiedy był biczowany nie zmieniał pozycji ciała. Ponadto ślady dźwiganej belki nakładają się na ślady bicza, czyli są późniejsze.
Po piąte, Jezusa ukoronowano cierniem. Jest to jedyny znany taki przypadek w historii postępowania wobec skazańca. Głowa człowieka z Całunu ma zaś liczne ślady skrzepów w okolicach potylicy, czoła i skroni, świadczących o przebiciu skóry licznymi kolcami. Czytaj dalej →