(Rdz 2,7-9.3,1-7; Ps 51(50),3-4.5-6a. 12-13.14. 17; Rz 5,12-19; Mt 4,1-11)
Bóg stwarza człowieka i troszczy się o niego; gdy zgrzeszy, a szczerze żałuje – okazuje mu miłosierdzie, przebacza grzech; Bóg daje swoje słowo do walki z szatanem, z pokusami.

Autor Księgi Rodzaju posługuje się językiem obrazowym. Te obrazy mają pomóc uchwycić sens i istotę ludzkiego życia. Autor zaznacza, że dopóki na ziemi nie ma człowieka, jest ona pustkowiem. Ludzie nadają sens istnieniu ziemi. Obraz Boga, który jak garncarz lepi człowieka z ziemi, ukazuje zależność ludzi od Boga i podkreśla, że człowiek sam nie dał sobie istnienia. Życie jest więc darem Boga. Obraz ten pokazuje też wielką troskę Boga o ludzi, którzy pozostają pod Jego szczególną opieką. Obraz ogrodu, który Bóg daje człowiekowi jest też wyrazem Jego troski o człowieka. Ogród ten jest pełen drzew, co oznacza, że Bóg zatroszczył się o to, by człowiekowi nie brakowało na ziemi niczego. Materiał , z którego powstaje człowiek- ziemia, wskazuje na nietrwałość i śmiertelność człowieka. Człowiek (hebrajskie-Adam) w swojej cielesności jest związany z ziemią, którą ma przez pracę przekształcać.
Rozdział trzeci opowiada o pochodzeniu zła, odnosi się do problemu ludzkiej pychy. Szczególną postacią jest wąż, który symbolizuje: podstęp; przewrotność; podejrzliwość; niezadowolenie; nieposłuszeństwo; kłamstwo. Ludzie ulegają tym słowom podszeptu, ponieważ zawładnęło nimi pożądanie, czyli fałszywe przekonanie, że człowiek może być jak Bóg. Istotą tego pożądania jest ludzka pycha. Niszczy ona miłość- największy dar Boga względem człowieka. Ludzie upadają, gdyż wątpią w prawdomówność Boga, nie chcą być Mu posłuszni i podważają prawdę, którą objawił. Złamanie zakazu Boga nie prowadzi do uzyskania nadprzyrodzonej wiedzy, ale sprawia , że ludzie poznają swoją nędzę.
Czy ufam słowu Boga? Czy wielbię Boga, że w tak cudowny sposób powołał mnie do istnienia? Czy umiem się przyznać do popełnionego zła? Czytaj dalej →