Słowo na niedzielę

Słowo na niedzielę 21 kwietnia 2024 roku- IV Niedziela Wielkanocna

( Dz 4,8-12;       Ps 118(117) 1bc i 8- 9.21-23. 26 i 28;     1 J 3,1-2;      J 10,11-8)

Bóg kocha człowieka, przyjmuje go za swoje dziecko. W Jezusie działa i uzdrawia. Jest dobry i łaskawy na wieki. Jezus jest dobrym Pasterzem, który oddał swoje życie za Kościół.

Piotr i Jan stoją przed Wysoką Radą i dają świadectwo o Zmartwychwstałym Chrystusie oraz, że zaistniały cud (uzdrowienie chromego) dokonało się właśnie w imię Jezusa Chrystusa Nazareńczyka, to znaczy Jego mocą. W tradycji biblijnej imię jest synonimem osoby. Piotr chce przez to powiedzieć, że tym, który uzdrowił chromego, jest sam Jezus zmartwychwstały. Piotr nazywa Go Chrystusem,  czyli Mesjaszem, na którego Żydzi czekali, a którego, gdy się objawił , postanowili ukrzyżować. Potwierdzeniem Jego mesjańskiej roli jest fakt, że Bóg Go wskrzesił i że On nadal działa, czego dowodem jest uzdrowienie chromego. Piotr powołując się na Ps 118,28 podaje argument, że Jezus jest Mesjaszem , „kamieniem odrzuconym przez budowniczych, który stał się kamieniem węgielnym”.  Kamień węgielny- kamień narożny (węgieł)   łączący pionowe ściany budowli, lub kamień umieszczony na szczycie budowli, pełniący rolę zwornika sklepienia. Łączy on i wiąże konstrukcje w zwartą i mocną całość. Piotr chce podkreślić w ten sposób, że Chrystus jest kamieniem węgielnym budowli, której na imię chrześcijaństwo. W przypadku Ps 118 psalmista określeniem „kamień węgielny” nazywa Izraela, który został odrzucony przez pogan, a właśnie przez ten naród Bóg chciał zrealizować swój plan zbawienia całej ludzkości. Piotr wskazuje na Jezusa jako źródło wszelkiego zbawienia. Dlatego apostołowie z całą mocą głoszą, że tylko w  Jezusie jest  Zbawienie, że ten, kto Go spotkał i poznał, musi głosić Go innym, by wszyscy mogli być zbawieni przez wiarę w Jezusa.

Psalm 118 należy do grupy Psalmów Hallelu, jest ostatnim tego typu Psalmem. Do tej kategorii należą Psalmy 113-118.Co to są Psalmy Hallelu? To Psalmy, które rozpoczynają się od wezwania  czytelnika do chwalenia Boga Starego Testamentu- JHWH (Boga Jahwe).Były one używane zarówno w liturgii świątynnej, jak i domowej, zwłaszcza przy obchodach święta Paschy. Wezwanie „Alleluja”, które pojawia się w Psalmach Hallelu jest wezwaniem do chwalenia Boga za zbawienie, ale też programem nawrócenia, przemiany życia. W dzisiejszych przekładach  imię Boga Jahwe (JHWH) zostało zastąpione imieniem PAN.  Psalmista wzywa do uwielbienia i dziękczynienia Pana, bo jest dobry, a Jego łaska trwa na wieki. Zaświadcza, że w sytuacji zagrożenia warto zaufać nie człowiekowi, lecz Bogu. Autor Psalmu doświadczył Bożej mocy w swoim życiu, Bóg wysłuchał  zanoszonej do Niego modlitwy, która doprowadziła do wybawienia psalmisty  z rąk nieprzyjaciół. Dlatego Bóg wyznaczy dzień, w którym dokona się ostateczne zwycięstwo nad złem i śmiercią. Tym dniem będzie śmierć Chrystusa na krzyżu, Tego, który zostanie odrzucony przez naród izraelski, a który stanie się fundamentem chrześcijaństwa i Kościoła. W wersetach 26 i 27 psalmista zapowiada triumfalny wjazd Chrystusa do Jerozolimy. Kończąc Psalm autor wyznaje wiarę w Boga, któremu dziękuje, i którego wysławia, powtarzając jednocześnie słowa, którymi rozpoczął, że Pan jest dobry i łaskawy na wieki.

Święty Jan zachowuje ciągłość nauki wypływającej z Ewangelii. Pisze, że Bóg okazuje nam swoją miłość. W Ewangelii napisał, że miłość wyraziła się w posłaniu na świat Swojego Syna, by wszyscy byli przez Niego zbawieni. W prologu naucza, że wszyscy, którzy Go (Jezusa)  przyjęli  ( uwierzyli w Niego) stali się dziećmi Bożymi.  W tym liście potwierdza tę prawdę, że wiara w Jezusa daje synostwo Boże. To świadomość dziecięctwa Bożego, wyzwala w wierzących pragnienie bycia blisko Jezusa, dzięki któremu mamy śmiały przystęp do Boga. Św. Jan podkreśla, że chrześcijanie (ludzie należący do Chrystusa, postępujący według Jego nauki) już teraz, tu na ziemi są dziećmi Bożymi, ponieważ trwa w nich Boże życie łaski- zadatek wiecznego życia z Nim w niebie. W świetle wiary poznajemy naszą godność dzieci Bożych; Boga jednak widzimy w sposób ludzki, niedoskonały, lecz wiemy, że gdy Chrystus ukaże się w chwale, będziemy do Niego podobni i będziemy widzieli Boga w Jego Synu.

W Jerozolimie podczas Święta Namiotów – po uzdrowieniu człowieka niewidomego od urodzenia- przywódcy religijni nazwali Jezusa grzesznikiem  i zagrozili wyłączeniem z synagogi osób uznających Go za Mesjasza. Zwracając się do oskarżycieli, Jezus mówi o sobie: „Ja jestem dobrym pasterzem”.  Jan użył w tym miejscu greckiego słowa kalos, które oznacza dobry pod każdym względem, szlachetny, nienaganny, bez zarzutu. Jezus jest doskonałym pasterzem. Jego owce to ci Judejczycy, którzy odkryli w nim Boga, uwierzyli w Niego, rozradowali się, bo okazał się ich Zbawicielem. Jezus jest przekonany, że uwierzą w Niego ludzie z innych narodów.  Z wierzących w Niego ludzi z różnych narodów powstanie jeden lud Boży. A On będzie ich Pasterzem- Bogiem. Jezus stawia swoim słuchaczom wybór, czy pójdą drogą niewiary- za przywódcami religijnymi, czy drogą wiary- za Nim.